നിലവിളികളുടെ പടിവാതില്ക്കല് നിന്ന് പ്രണയം വിളിക്കുന്നു
വരിക എന്റേതാകുക
ഇനി നീയും ഞാനുമില്ല
അനാദിയായ യുഗ്മം മാത്രം
പാമ്പ് ഉറയെന്നപൊലെ
ലജ്ജ ഉരിഞ്ഞെറിയുന്നു
ഗ്രീഷ്മത്തിലെ മഞ്ഞു തുള്ളി പോലെ
ഞാന് മാഞ്ഞു മാഞ്ഞു പോകുന്നു
ഉരുകിയൊലിക്കുന്ന അസ്തിത്വത്തിന്
ചോരയുടെ ചുവപ്പ് മാത്രം
ഇനി ഞാനൊരു കുരലില്ലാപ്പറവ
ഇനി ഞാനൊരു ചിറകില്ലാപ്പറവ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment